Zadania, które znajdują się w każdej próbie wędrowniczej powinny:
-
stwarzać pole do samodoskonalenia,
-
być związane ze specyfiką wędrownictwa (ideą służby i wyczynu, kodeksem, rozumieniem symboliki oraz miejsca wędrownika w organizacji),
-
być związane z konkretną drużyną wędrowniczą.
W wyniku próby wędrowniczej harcerz starszy staje się wędrownikiem i otrzymuje wręczony w sposób obrzędowy naramiennik wędrowniczy.
Metodyka wędrownicza mówi tak, jak powyżej. Nie widzę tu nic o obowiązkowej wędrówce :)
Jednak uważam, że może to być fajny zwyczaj przyjęty w środowisku - na zakończenie próby odbywasz niedługą wędrówkę samotnie, bądź z opiekunem, żeby przemyśleć sobie swoja harcerskie życie.
I ja też pytam - czemu przy hufcu? Być może jest jakiś dobry powód. Podręcznik drużynowego drużyny wędrowniczej mówi:
Próbę w drużynie otwiera rada drużyny (lub wędrowniczy krąg rady). Możemy też powołać kapitułę odpowiedzialną za próby wędrownicze. Jednak kapituły przydatne do prowadzenia stopni wędrowniczych nie zawsze sprawdzają się w przypadku prób wędrowniczych – szczególnie, że próba jest elementem przyjęcia do drużyny, a o tym powinna decydować cała drużyna. Natomiast zupełnie kuriozalną sytuacją jest istnienie kapituły próby wędrowniczej na poziomie hufca.