Komendant hufca "poprawia" rozkazy.

Question

Chciałbym dojść do formalnego rozwiązania takiego zagadnienia: Czy komendant hufca może publikować rozkazy, następnie je "wycofywać" i publikować ponownie pod tym samym numerem ale z inną treścią - i nie chodzi o literówki.

Moim zdaniem powinien opublikować rozkaz kolejny i w nim wyjaśnić błędy z poprzedniego oraz podać prawidłową treść.

Jakie jest Wasze zdanie?

Comments

O ile dobrze kojarzę to każdy rozkaz komendanta hufca jest publikowany oraz składany w komendzie chorągwi. Rozumiem, że publikowany rozkaz jest zmieniany, ale co ze złożonym w chorągwi?

Answer 1

Rozkaz to rozkaz - nie do ruszenia - jedynie do zmiany. Tu nie ma komendy - wróć - w przenośnym tego słowa znaczenia. Komendant który tak robi, to robi z siebie (...). Jak nie wie jak sie zachować, powinien brać przykład z góry. Nie raz zdazało się że pojawiały się błędy w rozkazach komendanta chorągwi (S - część polski). I najnormalnie w świecie w drugim rozkazie była zmiana treści brzmienia poprzedniego. Każdy ma prawo sie pomylić, ale tylko człowiek bez honoru nie umie przyjąc odpowiedzialności za błąd. Zrozum to świadczy wyłacznie o człowieku, a nie jakości rozkazu, choć nawet jeśli już ten się podpisuje i publikuje i są tam błędy - to świadczy wyłącznie jak wiele uwagi przywiązuje dana osoba do tego co robi. Dla mnie osobiście sytuacje ratuje - przyjąc to na klata, a nie robienie czary mary. Z pewnością o takiej sytuacji powinna zostać powiadomiona Komisja Rewizyjna.

Comments

Proszę druhnę/druha o nie stosowanie wyrazów wulgarnych i obraźliwych

---

Dziękuje za zwrócenie uwagi - wyedytowałem słowo, które wydaje się słusznie obudziło czujność moderatorską. Przepraszam. Postaram się więcej nie uzywać takich słów. Ale żeby nie było, pisząc (...) miałem na myśli osobę, która ma tupet na oczach podwładnych zamiatać swoje błedy pod dywan, nie mając odwagi wziąć za nie odpowiedzialności. Na swoje nieszczęście nie ma wokół siebie ludzi o upośledzonych zmysłach postrzegania i wątpliwych zdolnościach logicznego myślenia, czego przykładem jest autor pytania. Są karty historii harcerstwa godne i jak widać niegodne naśladowania. W tym przypadku mamy do czynienia z obydwoma. Przy czym godnym jest zadawanie pytań budzacych poniekąd słuszne wątpliwości, niegodnym, w mojej opini, jest zapewne zachowanie osoby dające powód do zadania tegoż pytania.